Kinderen van getrouwde of samenwonende ouders moeten voortaan de familienaam van de moeder kunnen krijgen. Dat stelt minister van Gelijke Kansen Joelle Milquet in haar beleidsnota. zij-kant pleit al jaren voor het wegwerken van deze discriminatie tegen vrouwen en is dus verheugd over deze intentie. We hopen dat er nu eindelijk werk van gemaakt wordt.
Ons burgerlijk wetboek bepaalt vandaag dat kinderen van een getrouwde of samenwonende moeder sowieso de familienaam van de vader overnemen. “Dit blijft een formele ongelijkheid”, zegt Milquet. “Ik begrijp dat het een delicaat onderwerp is, dat moeilijk te realiseren valt, maar het moet.” De wet moet inderdaad gewijzigd worden, omdat Europa daarom vraagt. Ook dat vindt de Belgische naamgevingswet immers discriminerend.
Minister Milquet moet de plannen nog bekijken met justitieminister Annemie Turtelboom, maar suggereert zelf om het Spaanse systeem in te voeren. Daarin heeft elke burger een dubbele familienaam, met de familienaam van de vader als eerste en die van de moeder als tweede.
Voor wie dit allemaal erg bekend in de oren klinkt: het Belgische debat over de familienamenkwestie is inderdaad niet nieuw. In 2003 besliste paars al om ouders de mogelijkheid te geven beide familienamen door te geven aan hun kinderen. Maar de regeringspartijen raakten het toen niet eens over de vraag of dat een verplichting werd of een optie, en dus viel de discussie weer stil. Hopelijk slaagt minister Milquet er dit keer wel in alle neuzen in dezelfde richting te laten wijzen.
Ik ben zelf wel hoe dan ook voorstande van een dubbele achternaam, waarbij de vrouwen dan hun moeders naam doorgeven aan hun kinderen, en de mannne hun vaders naam. Zo krijgt het kind weer een dubbele naam en is er geen opeenstapeling. De volgorde kan bijvoorbeeld bepaald worden door de leeftijd van de ouders.
Ik vroeg me het volgende af: als ik kinderen krijg (voordat het systeem is aangepast), zou ik dan ergens een formele klacht kunnen indienen?