Drie jaar lang noodgedwongen bij je gewelddadige partner inwonen? Dat is het lot van sommige echtgenotes van Belgen, Europeanen of andere nationaliteiten. In het kader van gezinshereniging zijn ze in ons land om een gelukkig gezinsleven met hun nieuwe partner op te bouwen. Maar wat een mooi sprookje had moeten worden, verwordt al snel tot een hel. Ze worden bij aankomst of op een progressieve wijze geconfronteerd met zwaar familiaal- en/of partnergeweld: beledigingen, vernederingen, racisme, verkrachting, privatisatie van verzorging en eerste hulp, huiselijke slavernij, verbod om te werken, en andere vormen van dominantie. En niet enkel het geweld van hun partner en/of familieleden moeten ze verduren, ook het geweld van het Belgisch systeem dat er niet in slaagt hen te beschermen.
Migrantenvrouwen zijn daarom dubbel slachtoffer van partnergeweld. Het recht op gezinshereniging, het statuut waarmee deze vrouwen in ons land kunnen verblijven, is voorwaardelijk. De eerste drie jaar moeten ze op hetzelfde adres gedomicilieerd zijn als hun partner zodat ze een permanente verblijfsvergunning in handen krijgen. Binnen deze periode, wanneer hun verblijfsvergunning onzeker is, zien zij zich verplicht bij hun partner te blijven en het geweld te ondergaan, soms met vrees voor hun eigen leven. De echtelijke woning verlaten houdt het risico in om terug naar het land van herkomst gestuurd te worden. Wanneer de migrantenvrouwen klacht durven neerleggen tegen hun partner, worden ze beschuldigd, vaak zonder enig bewijs, van schijnhuwelijk. ESPER – les épouses sans-papiers en résistance- of de echtgenotes zonder papieren in verzet, een veertigtal migrantenvrouwen, hebben hun krachten verenigd en trachten op een georganiseerde wijze om zich uit dit slaafs bestaan te rukken.
Senator Fatma Pehlivan (sp.a) voelde de bevoegde minister Joëlle Milquet aan de tand. De Belgische overheid onderneemt acties tegen partnergeweld, stelt Pehlivan, maar in de praktijk gaat het mis. De minister zal nagaan of de huidige wetgeving kan worden aangepast. Bovendien vond er vorige maand vond een re-evaluatie plaats van het Nationaal Actieplan ter bestrijding van partnergeweld en andere vormen van intrafamiliaal geweld 2010-2014 en de boodschap klonk dat het nieuwe plan zelfs uitgebreid zal worden tot gedwongen huwelijken, genitale verminkingen en eergerelateerd geweld.
Net zoals ESPER vraagt zij-kant om de rechten van deze vrouwen te respecteren en de dysfuncties van het actuele Belgische systeem aan te kaarten. Ons land moet garanderen dat ieder slachtoffer van partnergeweld de nodige hulp ontvangt, ongeacht de migrantenstatus.
Ik ben zelf slachtoffer van zwaar partnergeweld tijdens zwaar ziek.Jullie hebben mijn gegevens, en publicatie in DS. Ik ben Belg, ook hier gebeurt het, en het duurt verder, zwijgplicht en manipulatie van mijn twee volwassen kinderen!!! 13 jaar lang al, en zwaar ziek geweest door rugletsel, maar zot verklaard door een dominante man… Wanneer mag ik nog eens spreken.