KLEUTERMEESTERS OVER HUN ‘COOLE’ JOB: “HET IS ZOVEEL MEER DAN SNOTTEBELLEN AFVEGEN.”
Vroeger heette het de papschool en waren mannen er niet welkom. De eerste kleuterlonderwijzer die met pensioen ging – de eerste lichting afgestudeerden uit 1982 – was dan ook een nieuwsfeit. Vandaag staan er nog altijd vooral vrouwen in het kleuteronderwijs: amper 3% is een meester. De opleidingsstatistieken tonen bovendien ook voor de komende jaren geen beter genderevenwicht. Wat moet er gebeuren opdat meer jongens voor het kleuteronderwijs kiezen?
Met ZIJkant zetten we graag enkele van de schaarse kleutermeesters in de schijnwerpers. Eén van hen is Jan Ruyters. De ‘Vlindermeester’ geeft les op de Antwerpse Luchtbal aan kinderen van 2,5 tot 12 jaar. Zijn droom was eigenlijk om acteur te worden, maar uiteindelijk bleek de kleuterklas een leuker publiek.
“Toen ik stage deed als kleuteronderwijzer keken zowel de leerkrachten als de kinderen hun ogen uit: een jongen voor de klas, dat was in die tijd ‘du jamais vu’. De rode loper werd voor mij uitgerold, zo welkom voelde ik mij als jonge man. Mijn eerste job was in een Brusselse kleuterschool samen met drie andere mannen, een unicum.”
Leukste publiek
“Nochtans was mijn eerste keuze om acteur te worden, al bleek die opleiding moeilijker dan verwacht. Ik deed toch audities voor theaterproducties en werd zelfs toegelaten, maar om de één of andere reden bleek de klas een leuker publiek: via het theater ben ik uiteindelijk opnieuw in het onderwijs beland én gebleven.”
Eigen ding
“Voor mij was het wel heel belangrijk om mijn eigen ding te kunnen doen. Dat was niet makkelijk: ik kwam terecht in een vrouwenwereld en had het gevoel dat ik hun regels moest volgen. Ondertussen gaat het lesgeven vanzelf, ik heb dan ook al heel wat jaren expertise op de teller: ik gaf tien jaar turn- en zwemles en ik stond nog eens tien jaar in een eerste kleuterklasje.”
Vlindermeester
“Nu ben ik nu een allround leraar zonder vaste klassen. Via het leerkrachtenplatform van de Stad Antwerpen ben ik multi-inzetbaar en spring ik bij waar nodig, vlindermeester noemen we dat. Die job wordt meestal aan jonge leerkrachten gegeven, maar eigenlijk heb je daar best wat ervaring en ruggengraat voor nodig. Die flexibiliteit vind ik net goed, ik was daar ook echt aan toe.”
Iedereen welkom
“Het theater is intussen vervangen door sport: ik heb het gay waterpolo team opgericht, het eerste in België. Het is een inclusief team waar iedereen welkom is. Die inclusiviteit zou er ook in het onderwijs moeten zijn. Mensen dat de kleuterklas het verlengde is van de crèche, en dat voor kinderen zorgen een vrouwenzaak is. Zelfs toen er vroeger alleen mannen voor de klas stonden, trof je bij de kleuters enkel vrouwen aan. Tot ze trouwden, dan moesten ze thuisblijven. Dat vrouwelijke kantje zorgt ervoor dat veel mannen de stap naar die opleidingen niet zetten.”
Rolmodellen
“Nochtans zijn diverse rolmodellen voor de klas zo belangrijk. Een genderevenwicht komt ook de kwaliteit van het onderwijs ten goede. Vandaag is het curriculum voor kinderen te veel door vrouwen gemaakt. Daarom scoren meisjes ook beter dan jongens.”
“In de verpleging is het wel gelukt om meer mannen aan te trekken, waarom lukt dit dan niet in het onderwijs? Er is nood aan een grote campagne en een echt onderwijspact met concrete doelstellingen om tot meer diversiteit en genderevenwicht te komen. Ik krijg als man alvast alleen maar positieve reacties op mijn job.”