Tijdens Women Bike the City @ Kortrijk fietsten we langs de gedenkplaat die overleden verzetsstrijders eert. Deze gedenkplaat is ook een ode aan verzetsstrijder Cécile Leenaert. Onder de codenaam ‘Moustique’ bracht zij tijdens de Tweede Wereldoorlog geheime boodschappen van de ene verzetsorganisatie naar de andere.

Cécile Leenaerts is zestien wanneer de Tweede Wereldoorlog uitbreekt. Ze wordt snel ingeschakeld in het verzet. Met haar fiets brengt ze geheime boodschappen rond in Kortrijk. De Duitse bezetter vat haar nooit. Niemand vermoedt dat een onschuldig meisje deel zou uitmaken van het verzet. Cécile is minder braaf dan ze lijkt. Ze strooit zelfs nagels op de grond waar Duitse voertuigen voorbijkomen. Later verzorgt ze ook Engelse soldaten of bezorgt ze hen onderduikadressen.

Het verzet doet beroep op vrouwen omdat ze in de ogen van de bezetter dikwijls niet als verdacht gelden. Het is dus een slinks spel, helemaal gebaseerd op vastgeroeste genderrollen. Vrouwen worden tijdens de oorlog minder opgeroepen voor verplichte tewerkstelling in Duitsland. Daarom worden ze sneller als ongevaarlijk gezien omdat ze zich “alleen zouden bezighouden met de zorg voor hun gezin”.

De meeste actieve vrouwen in het verzet zijn rond de dertig jaar oud, meestal ongehuwd of getrouwd zonder kinderen. Ze oefenen in het algemeen een beroep uit dat een minimum aan intellectuele vorming vereist.

Vele iets oudere vrouwen werken ook mee aan het verzet in de schaduw van hun man, zonder zich hiervoor te laten erkennen. Volgens officiële cijfers waren ongeveer vijftien procent van de verzetsstrijders in België vrouw. Hoogstwaarschijnlijk waren er veel meer die clandestien aan de strijd deelnamen.

Mannen en vrouwen trotseerden tijdens de oorlog samen het gevaar waardoor de verhouding tussen beiden meer ‘gelijk’ was dan in het gewone leven. De omstandigheden deden vrouwen de privésfeer overstijgen waarin ze meestal opgesloten zaten. Sommigen onder hen blijven na de oorlog trouwens naar buiten treden, weg van de haard.